???????
Ο λόφος κατοικήθηκε από την Νεολιθική εποχή αλλά κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού γνωρίζει μεγάλη ακμή (1350-1200 π.Χ.), παρέχοντας το όνομά του σε ένα πολιτισμό που επεκτάθηκε σε όλο τον ελληνικό χώρο. Τρανά κυκλώπεια τείχη περιβάλλουν την ακρόπολη εκτός από την νότια πλευρά, όπου μία απότομη χαράδρα εξασφαλίζει φυσική άμυνα. Τα τείχη οικοδομήθηκαν σε τρεις φάσεις (περ. 1350 π.Χ., 1250 π.Χ. και 1225 π.Χ.).
Στην κορυφή της ακρόπολης κτίσθηκαν τα ανάκτορα με την αίθουσα του θρόνου στο μέγαρο στην ΝΔ πλευρά του όπως και η κεντρική πύλη “των Λεόντων”, το “Θρησκευτικό Κέντρο” με τις σημαντικές τοιχογραφίες, μνημειώδεις σκάλες και προπύλαια καθώς και ο “Ταφικός Κύκλος Α”, με τους βασιλικούς λακκοειδείς τάφους, όπου βρέθηκαν τα αντικείμενα που εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. Στην ΝΑ πλευρά του λόφου, εκτός από καταστήματα, κατασκευάσθηκε γύρω στο 1225 π.Χ. μια σήραγγα με κυκλώπεια τοιχώματα, που οδηγούσε σε μια υπόγεια κρήνη.
Εκτός των τειχών αποκαλυφτήκαν οικίες, ο ταφικός κύκλος Β΄ καθώς και μεγάλοι θολωτοί τάφοι. Οι Μυκήνες κατοικήθηκαν ως το 468 π.Χ., οπότε καταλαμβάνονται από τους Αργείους και εκδιώκεται ο πληθυσμός τους. Η ακρόπολη επανακατοικείται στον 3ο αιώνα π.Χ. για ένα διάστημα, αλλά ο χώρος ήταν εγκαταλειμμένος αρκετά πριν, από τον 2ο αιώνα π.Χ., όταν τον επισκέφθηκε ο περιηγητής Παυσανίας.
Το 1841, ο Κ. Πιττάκης καθάρισε την Πύλη των Λεόντων και το 1876, ο Ερρίκος Σλήμαν άρχισε την ανασκαφή πέντε τάφων του Ταφικού Κύκλου Α’ , υπό την επίβλεψη του Π. Σταματάκη, ο οποίος την συνέχισε και αποκάλυψε τον έκτο τάφο. Από το 1864 ως το 1902, ο Χ. Τσούντας ερεύνησε τα ερείπια των ανακτόρων, της υπόγειας κρήνης και πολλών θαλαμωτών τάφων, ενώ σύντομες ανασκαφές προστέθηκαν από τον Δ. Ευαγγελίδη το 1909, τον G. Rodenwald το 1911 και τον Α. Κεραμόπουλλο το 1917. Περισσότερες ανασκαφές ανέλαβε ο Α.Wace της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών, πρώτα της ακρόπολης και τάφων από το 1920 ως το 1923 και ύστερα οικιών και τάφων το 1939 και το 1950-57.
Παράλληλα από το 1952 ως το 1955, οι Γ. Μυλωνάς και Ι. Παπαδημητρίου από την Αρχαιολογική Εταιρεία Αθηνών ανέσκαψαν τον Ταφικό Κύκλο Β΄. Ακόμη ο Γ. Μυλωνάς με τον Ν. Βερδελή ανέσκαψαν οικίες. Το θρησκευτικό κέντρο αποκαλύφθηκε από την Βρετανική Σχολή με τον λόρδο W. Taylor και την Αρχαιολογική Εταιρεία με τον Γ. Μυλωνά και τον Σ. Ιακωβίδη το 1959 και το 1969-1974.
Το 1950 η Υπηρεσία Αναστηλώσεως δια των Α. Ορλάνδου και Ε. Στίκα αναστήλωσε τον τάφο της Κλυταιμνήστρας. Το 1954 η Αρχαιολογική Εταιρεία δια του Ε. Στίκα στερέωσε και αναστήλωσε το μέγαρο, τα νότια από την Πύλη των Λεόντων τείχη και τον Ταφικό Κύκλο Β΄. Το 1955 ο Στίκας αναστήλωσε τα τείχη βόρεια από τη Πύλη των Λεόντων και την αυλή του ανακτόρου. Τα ευρήματα από τις ανασκαφές των Μυκηνών εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και το Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου.
