Ιστορία

Η Επίδαυρος είναι ιστορική περιοχή του νομού Αργολίδας στην ανατολική του πλευρά. Χωροθετείται στους πρόποδες των ορέων Αραχναίο, Κορυφαίο και Τίθιο, όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, γεννήθηκε ο Ασκληπιός. Η στρατηγική θέση της Επιδαύρου, αλλά, κυρίως, το Ασκληπιείο της, συντέλεσαν, ώστε η πόλη να γνωρίσει πρωτοφανή ανάπτυξη. Οι κάτοικοί της ασχολήθηκαν κυρίως με τη ναυτιλία. Ο πρώτος οικισμός της ανήκει στην προϊστορική εποχή και βρίσκεται 12 χλμ από την κωμόπολη της Παλαιάς Επίδαυρου.

Το όνομα Επίδαυρος της δόθηκε από τον τρίτο κατά σειρά άρχοντά της, που ήταν και ήρωας της Επιδαύρου, τον Επίδαυρο, γιο του Άργους και της Ευάδνης. Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Επίδαυρος πήρε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο και είχε ως αρχηγούς τον Ποδαλείριο και το Μαχάονα, που ήταν γιοι του Ασκληπιού. Η Επίδαυρος πήρε μέρος και στους Μηδικούς Πολέμους και υπήρξε σύμμαχος των Σπαρτιατών στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, γεγονός που συνδέεται άμεσα με τον Επιδαύριο Πόλεμο, που έγινε μεταξύ αυτών και των Αργείων που ήταν σύμμαχοι των Αθηναίων.

Ξακουστή σ’ όλη την Ελλάδα την έκανε το Ασκληπιείο της, με το ιερό του Ασκληπιού που κυριάρχησε στην πόλη από τα τέλη του ε’ αιώνα και αρχές του δ’.

Στη νεότερη ιστορία, η Επίδαυρος αποτέλεσε μοναδικό σύμβολο στον αγώνα κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης με τις δύο ιστορικές εθνοσυνελεύσεις: Η πρώτη στις 20 – 12 – 1821 που διακήρυξε την ανεξαρτησία του ελληνικού έθνους και η δεύτερη το Μάρτιο του 1826.