Τον τρούλο στηρίζουν δύο κίονες και δύο πεσσοί. Αρχικά είναι πιθανό να αποτελούσε καθολικό μονής, άποψη που ενισχύεται και από την ύπαρξη του γειτονικού πηγαδιού.
Η σημερινή είσοδος είναι στη δυτική πλευρά, ενώ η αρχική που ήταν στη βόρεια, αργότερα κτίστηκε. Στη δεξιά παραστάδα της παλιάς εισόδου υπάρχει επιγραφή που σε απλή απόδοση λέει τα εξής:
“Κύριε, βοήθησε το δούλο σου Θεοφύλακτο, οικοδόμο από το νησί Κέα.”
Ίσως να είναι ο αρχιτέκτονας του ναού, αν και οι περιπτώσεις υπογραφής αρχιτεκτόνων είναι σπάνιες στο Βυζάντιο.
Η τοιχοποιία είναι μεικτή, πέτρες και τούβλα σε ατελές πλινθοπερίκλειστο σύστημα δομής. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι η χρησιμοποίηση αρχιτεκτονικών μελών από τα μνημεία του Ασκληπιείου και άλλα αρχαία κτίρια της περιοχής, που εντοιχίστηκαν σχεδόν αυτούσια. Ο κεραμοπλαστικός διάκοσμος, χωρίς να είναι πλούσιος παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία.
Στο νάρθηκα, που είναι μεταγενέστερος του κυρίως ναού, στην ανατολική του πλευρά, είναι πιθανό να υπήρχαν τοξωτά προσκυνητάρια για λειτουργικές ανάγκες. Ο νάρθηκας και ο κυρίως ναός ήταν κατάγραφοι με τοιχογραφίες του 12ου αιώνα, όπως δείχνουν τα σωζόμενα τμήματα και τα υπολείμματα των επιχρισμάτων. Σώζονται επίσης και τρία χαράγματα πλοίων στην ανατολική πλευρά του νάρθηκα. Ο ναός έχει μελετηθεί από τον καθηγητή κ. Χαράλαμπο Μπούρα κι έχουν γίνει στερεώσεις από τον ίδιο. Ο κυρίως ναός χρονολογείται στα τέλη του 11ου αιώνα, ενώ ο νάρθηκας στις αρχές μέχρι τα μέσα του 12ου αιώνα.
Τελευταία τροποποίηση: 19/05/2011